Je bekijkt nu Interview: mijn kind heeft selectief mutisme

Interview: mijn kind heeft selectief mutisme

In dit artikel heb ik het onderwerp selectief mutisme uitgebreid beschreven. Maar hoe is het nou voor een ouder om een kind met selectief mutisme te hebben en wat kun je als leerkracht of school nou het beste doen?

Ik heb iemand gevonden, die graag haar verhaal wil doen om ook andere leerkrachten te informeren over dit (nog) vrij onbekende onderwerp. Deze vrouw is leerkracht en heeft haar zoon (Joost) ook bij haar op school gehad.

Zo heeft ze ervaring als leerkracht en ouder.  Voor meer achtergrondinformatie en uitgebreide tips moet je zeker eens het boek Selectief mutisme bij kinderen lezen.

Kun je iets vertellen over Joost? In wat voor vorm uitte het selectief mutisme?
Van jongs af aan was Joost (geb. 14-12-1997) een hele verlegen jongen, als wij met hem ergens op visite waren of er kwamen mensen bij ons op bezoek zei hij niets meer. Hij moest van ons de mensen begroeten, maar dat ging bij hem niet verder dan het geven van een hand.

Hij moest (en moet nog steeds) niets hebben van lichamelijk contact, dus oma of opa begroeten met een kus wilde hij écht niet. Als we gewoon thuis waren was Joost een gezellig mannetje, kon goed praten maar gebruikte niet meer woorden dan hij daadwerkelijk nodig had.

Als we ergens naartoe gingen bleef Joost angstvallig dicht bij me (ging nog net niet aan mijn been hangen), op visite wilde hij het liefst op schoot. Bij hele bekende mensen ging hij dan op een gegeven moment wel boven spelen met de andere kinderen, meestal moesten we hem dan wel even boven brengen.

Eenmaal uit de buurt van de volwassenen kwam hij was los en praatte hij wel met de andere kinderen. Zodra er een volwassene in de buurt kwam hield hij weer zijn mond. De echte problemen kwamen toen hij naar de basisschool ging, hij praatte daar echt hélemaal niet, ook niet tegen de kinderen. Tot die tijd dachten wij eigenlijk dat Joost extreem verlegen was.

Hoe werden de eerste ‘problemen’ gesignaleerd?
De eerste echte problemen werden gesignaleerd toen Joost naar de basisschool ging, vóór die tijd hadden we het nog afgedaan als “extreem verlegen” en baarde het ons nog niet zoveel zorgen.

Eenmaal op de basisschool hield hij zijn mond stijf dicht en dan ga je jezelf wel afvragen waar dat vandaan komt, wat het is en nog meer: hoe kunnen wij hem helpen! Het is voor ons als ouders echt hartverscheurend om te zien dat je kind het zo moeilijk heeft op school.

Hij voelde zich vaak zó ongemakkelijk! Daarbij kwamen ook nog allerlei andere problemen om de hoek kijken, hij wilde bijv. met gym zijn niet gymkleren aandoen, geen verfschort aan bij het verven en tijdens het paasontbijt niets eten.

De leerkracht heeft hierbij verschillende dingen geprobeerd: eerst meegymmen in z’n gewone kleren, daarna alleen zijn gymschoenen aandoen enz.

Hoe is het voor een ouder om een kind met selectief mutisme te hebben en wat kun je als leerkracht of school nou het beste doen?

Hoe ging de leerkracht er mee om in de klas?
De leerkracht ging er heel rustig mee om, zette hem niet onder druk en dwong hem nergens toe. Natuurlijk heeft ze ook geprobeerd om hem uit zijn tent te lokken, als hij bv met zijn beker drinken voor haar kwam staan net te doen of ze niet wist wat hij bedoelde.

Helaas werkte dat niet, hij was niet te verleiden om ook maar één woord te zeggen. De kinderen in de klas dachten dat hij niet kon praten, toen hij een keer tijdens het spelen iets zei, zei één van de kinderen gelijk: “Juf, juf Joost kan praten!”

Natuurlijk gaf het ook problemen in de klas, als er iets gebeurd was, als hij gevallen was, pijn had, noem maar op. Joost ging niet naar de juf om het te vertellen. Op een dag kwam hij thuis en begon gelijk te huilen, het bleek dat hij gevallen was met buitenspelen, hij had een grote plek op zijn rug. Dat deed bij ons als ouders eigenlijk de deur dicht, we besloten hulp te zoeken.

Kun je iets vertellen over de periode van signalering tot diagnose?
Niemand op school had dit eerder meegemaakt met een kind maar iedereen was ook heel erg betrokken bij ons en deed zijn best om mee te denken.

Uiteindelijk was het één van de ouders van een leerling uit mijn klas die met een stukje van het internet over selectief mutisme bij me kwam, Joost zat toen een maand of 5 op school.  Zij had in haar kennissenkring iemand die een kind had die hetzelfde had.

Dit was een hele openbaring voor ons, het had een naam en we herkenden Joost er helemaal in. De diagnose hebben we dus zelf gesteld, hij is niet onderzocht o.i.d. Nu we wisten wat het was zijn we op zoek gegaan naar meer informatie, helaas was er zeer weinig over te vinden.

Als observatiemodel gebruikten we in die tijd de Pravoo-lijsten, in de bijbehorende “Pravoo-map” stond er een klein stukje over.

Wat voor rol speelde school in dit hele proces?
De leerkrachten die Joost heeft gehad op de basisschool hebben altijd erg meegedacht en hebben Joost altijd heel erg goed opgevangen. Iedereen kende hem ook en wist dat hij absoluut niet van aandacht hield.

Het probleem was natuurlijk niet opgelost toen Joost eenmaal is gaan praten, iedere overgang naar een nieuwe groep en dus ook een nieuwe leerkracht was weer heel spannend voor hem. Hij had altijd weer tijd nodig om te wennen, hoe ouder hij werd hoe beter dat ging natuurlijk, maar een terugval had hij altijd.

Eenmaal in groep 5 moesten er spreekbeurten worden gehouden, een drama was dat voor hem, de leerkracht (dezelfde juf als hij in de aanvangsgroep had) had hier een hele goede oplossing voor bedacht.

Joost mocht een paar vrienden uitkiezen die naar zijn spreekbeurt mochten luisteren en mocht m in de pauze houden. Naarmate hij ouder werd, werd het groepje dat erbij was groter en in groep 8 hield hij zijn spreekbeurt voor de hele groep en kreeg na afloop spontaan applaus van de klas!!

Hoe wil je kind zelf benaderd worden op school door de leerkracht en andere kinderen?
Joost wil absoluut niet in de belangstelling staan, vooral niet opvallen. Hij deed (en doet nog steeds) zijn best om niet de aandacht op zichzelf te vestigen. Hij heeft het liefst dat mensen hem zo gewoon mogelijk behandelen, niet allerlei vragen aan hem gaan stellen.

Ik kon dat verschil goed merken bij mijn ouders, mijn vader kon heel goed met hem omgaan, maakte grapjes als hij tegen Joost praatte en dan kroop hij vanzelf uit zijn schulp. Mijn moeder wilde in het begin dat hij ook netjes “dag oma” tegen hem zei als ze binnenkwam en stelde open vragen, daar klapte hij helemaal bij dicht.

In de omgang met andere kinderen heeft hij eigenlijk weinig problemen gehad, zocht wel de wat rustigere kinderen op en kinderen die de leiding namen.

Hij wilde vooral ook alles goed doen, complimentjes geven en bevestiging krijgen was ( en is nog steeds) erg belangrijk voor hem.

Is Joost uiteindelijk gaan praten, en zo ja hoe is dit tot stand gekomen?
Joost is in december 4 jaar geworden en kwam toen in de aanvangsgroep terecht, daar heeft hij tot de zomervakantie gezeten. Hij heeft deze hele periode niets tegen de leerkracht gezegd maar is na een paar maanden wel tijdens het spel tegen een aantal medeleerlingen gaan “praten” (dit bestond dan uit enkele woordjes).

In augustus ging Joost naar groep 1 en daar is het praten in een stijgende lijn gegaan, na een paar weken zat Joost een keer vóór schooltijd lekker te spelen in zijn eigen klas terwijl de juf achter haar bureau zat. Hij was zo in zijn spel verdiept dat hij niet meer in de gaten had dat zijn juf gewoon in de klas was en begon ineens te praten.

De juf kwam dit gelijk enthousiast vertellen aan mij, erg leuk!! Het is wel gebleken dat Joost zich erg op zijn gemak moest voelen om te gaan praten, het hielp hem heel erg dat iedereen hem in zijn waarde liet en nergens toe “dwong”

Wat voor tip(s) heb je voor leerkrachten, die een kind met selectief mutisme in de klas hebben?
Laat het kind vooral in zijn waarde, vestig niet te zeer de aandacht op hem/haar en het niet-praten. Het belangrijkste is dat een kind zich op zijn gemak voelt in de klas. Probeer tijdens het werken / spelen contact te krijgen en dan dingen te vragen of zeggen waar hij of zij met ja (knikken) of nee (schudden) op kan antwoorden.

Hou goed in de gaten of  hij / zij het allemaal snapt, ga regelmatig even kijken en geef hem vooral heel veel bevestiging!!

Selectief mutisme bij kinderen
Schrijver: Max Guldner
Uitgever: Lannoo
Prijs: €22,99

Klik hier om het boek te bestellen.

Selectief mutisme bij kinderen

 

Linda Willemsen

Linda Willemsen is het gezicht achter klasvanjuflinda.nl en zet zich in voor spelenderwijs ontdekken en leren. Daarnaast houdt ze zich bezig met auteurswerk en zorgt sinds oktober 2018 met veel liefde voor haar babydochter.

Dit bericht heeft 33 reacties

  1. Jochem

    Ik ben 22 jaar oud, maar ik barst in tranen uit als ik dit allemaal lees. Op mn achttiende hebben ze pddnos op mn hoofd geplakt. Geen uitleg niks. 22 jaar zonder iets te weten. Jarenlang geen hulp. Ik ben er bijna zeker van dat dit me al die tijd dwars heeft gezeten. Heb het nu aangegeven bij veel mensen die mij helpen, ik hoop dat ik nu verder kan en kan herstellen. Bedankt voor alles :)

  2. Baukje van Gennip

    Trea en Vivian onze dochter van 7 heeft ook selectief mutisme. Kunnen jullie mij iets meer vertellen in welke mate je er nog last van hebt op latere leeftijd?

    1. Trea Gerritzen

      Beste Baukje,
      Ik lees jou berichtje nu pas.
      Onze dochter heeft therapie bij Karakter in Nijmegen gehad. Ze heeft met het programma “spreekt voor zich” mee gedaan(ze hebben ook een eigen website). Kim is in kleine stapjes vooruit gegaan. Ze kan meer over haar gevoelens praten en wat haar dwarszit. Ze voelt zich ook meer begrepen en zit weer lekkerder in haar vel. Ze zit nu in de eerste van het voortgezet speciaal onderwijs. Ze kan nu aan de leraren aangeven, als er iets is of als haar iets dwars zit. Alleen weten de leraren nog niet altijd hoe ze met haar om kunnen gaan. Maar ze kan dit nu gelukkig thuis aangeven en wij nemen dan contact met de school op. Ze is nu een echte puber! En dat is af en toe goed te merken.
      Het is een schat van een meid en wil graag iedereen helpen, alleen weet ze af en toe niet hoe ze dit het beste kan doen en dat frustreert haar dan weer.
      Ze kan hier nu gelukkig beter mee omgaan en vraagt dan aan mama advies.
      Groetjes Trea

      1. Baukje van Gennip

        Een kind van 7 kan nog niet altijd vertellen wat er aan de hand is, maar het geeft mij wel moed dat jij zegt dat jouw dochter bij jullie nu wel kan aangeven. Is het voor jullie dan makkelijk om op de school uit te leggen wat er in je dochter omgaat? Had je dochter ook angsten toen ze klein was, en zoja heeft ze die ook nu nog of is ze daar overheen gegroeid? En heeft ze dingen waar ze last van heeft die zijdelijngs met selectief mutisme te maken hebben?

        1. Trea Gerritzen

          Ja, vanaf ongeveer 3 jaar wilde ze niet meer slapen.
          Wij hebben een paar jaar bij haar moeten zitten, totdat ze sliep. Ze klampte zich ook aan mij vast, vooral op school.
          De therapie in Nijmegen heeft haar goed gedaan, ze heeft ook medicatie gekregen . Deze is nu sinds 3 weken gestopt in overleg met de psychiater in Nijmegen. Ze zegt nu wel als ze iets niet durft, daar helpen wij haar dan bij, om dit samen te doen, Ze slaapt nu wel zelfstandig, kan af en toe nog moeilijk in slaap komen.
          Op school is het af en toe nog lastig, ze heeft nu nieuwe leraren. Kim zit op een rec4 school, in het voortgezet speciaal onderwijs. Wij kunnen altijd contact met school opnemen. Karakter in Nijmegen heeft ook op school uitleg gegeven wat Selectief Mutisme is en hoe ze het beste met haar om kunnen gaan.
          Wanneer er iets op school is gebeurd, geeft ze dit nu ook thuis aan, zodat wij er iets mee kunnen doen. Het is belangrijk dat ze zich begrepen voelt.
          Omdat Kim op een andere school zit, heeft ze niet zoveel vriendinnetjes hier in de buurt. Gelukkig heeft ze wel vriendinnen en vriendjes op school, waar ze af en toe mee afspreekt.
          Kijk eens op de website van Spreekt voor Zich, is heel interessant. Hier kun je als ik het goed heb, ook een informatieboekje uitprinten en anders heb ik het boekje nog op de mail staan. Dit kun je op school afgeven, staat Selectief Mutisme goed in beschreven. Dit kun je ook met je dochter doorlezen, is eigenlijk gericht op een kind met selectief mutisme.
          Groetjes Trea

          1. Baukje van Gennip

            Onze dochter heeft selectief mutisme, en wordt er op school heel goed bij geholpen, en dan gaat het ook goed. Ik herken wel dingen die jij vertelde. Nynke hing letterlijk aan mijn been toen ze zo’n 3 jaar was, en heeft ze ook een tijdje gehad dat ik op haar kamer moest blijven, en dan sliep ze wel.
            Ik vroeg me gewoon af hoe het verder gaat, als ze op het voortgezet onderwijs komt, want ook daar zullen problemen blijven, vrees ik…
            Kon jouw dochter op de lagere school een spreekbeurt houden? En blijft zij moeite houden met het praten tegen sommige mensen? En blijft ze angsten houden? Dat heeft Nynke dus heel erg, want ze zou kunnen fietsen maar ze durft het niet, en raakt dan helemaal in paniek. Ik kan er bijna een boek over schijven. Het is fijn dat je je ervaringen met me wilt delen, omdat ik toch ook denk dat Nynke de rest van haar leven er last van zal blijven houden.
            Groetjes, Baukje.

          2. Trea Gerritzen

            Ja, ze kon wel een spreekbeurt houden, als ik erbij was in de klas. Gewoon vragen of je erbij mag zijn.Toen wisten we nog niet dat ze selectief mutisme had.
            Dit weten we pas 2 jaar. Ze heeft eerst de diagnose MCCD gehad.
            Als ze zich begrepen voelt en op haar gemak voelt, dan lukt het spreken wel. Af en toe heeft ze er nog last van, dan probeer ik haar hiermee te helpen. En sommige mensen begrijpen het ook niet, als een kind geen antwoord kan geven. Dit leer je wel, om je hier niet meer druk over te maken. Paniekaanvallen heeft Kim ook gehad, nu gelukkig niet meer. Ze kan nu ook beter dingen vertellen en er zelf beter mee omgaan.
            Ja, ik kan er ook een boek over schrijven. Vooral het onbegrip wat je van sommige mensen krijgt. En vooral dan iets zeggen waar je kind zelf bij is.
            Ik weet ook niet hoe de toekomst verder zal verlopen.Dit is denk ik bij ieder kind verschillend.
            Als je kind zich maar begrepen voelt en lekker in haar vel zit en als ze maar met stapjes vooruit gaat.

            Groetjes Trea

          3. Baukje van Gennip

            Nynke gaat met stapjes vooruit. Vorige week heeft haar begeleidster een bespreking gehad op school voor alle meesters en juffen over selectief mutisme, dat is wel erg fijn omdat Nynke van iedereen les zal krijgen in de toekomst.
            Op school gaat het goed, maar in de buitenwereld is het nog steeds heel moeilijk. Nu bekijken ze haar nog als een verlegen meisje maar dat word staks wel anders als ze ouder wordt.
            Heb jij mensen in je omgeving verteld wat KIm heeft, en wat vertel je dan precies over selectief mutisme?
            Ik vertel het mensen niet meer, omdat het onbegrip zo groot is bij sommige mensen dat we daar ook niet veel mee opschoten.
            Groetjes, Baukje.

          4. Trea Gerritzen

            Er is onbegrip en er zal altijd onbegrip blijven.
            De meeste mensen heb ik wel verteld, dat Kim selectief mutisme heeft. Ik zeg dan dat ze een angststoornis heeft en dat ze af en toe geen antwoord kan geven of iets niet kan vertellen. Vooral als ze onder druk wordt gezet om antwoord te geven, dan lukt het zeker niet. Sommige begrijpen dit en andere begrijpen dit niet. Mensen die dit niet begrijpen, ga ik geen energie meer in steken, ze willen het toch niet begrijpen.
            En vooral als moeder moet je hier rustig onder blijven, al is dit soms moeilijk. Je kind voelt precies aan hoe jij je voelt en reageert hier dan op, om waarschijnlijk dan niets meer te zeggen. Ik merk ook aan Kim, dat ze het af en toe niet leuk vindt als ik tegen mensen vertel wat ze heeft. Dit kan ik ook begrijpen van haar en zal er dan op dat moment ook niets meer over zeggen.
            Fijn dat je dochter in stappen vooruit gaat. Fijn dat er op school aandacht aan wordt besteed.
            Groetjes Trea

          5. Baukje van Gennip

            Ik vind jouw omschrijving wel beter, een angststoornis, misschien dat mensen het dan beter begrijpen, maar ik ben met je eens dat er veel onbegrip is, en bij mij vaak van mensen waarvan je het juist niet verwacht.
            Jij beschrijft het precies zoals het bij Nynke ook is, ik weet zodra mensen er druk op leggen dan praat Nynke niet meer.
            Is het bij jou ook zo dat Kim er moeite mee had/heeft om op school tegen de juf of meester te praten, wanneer je er zelf bij was? Nynke praat nooit als ik er zelf bij ben, dat zijn we in kleine stapjes wel aan het proberen dat ze dat ook leert.
            Bij bekenden thuis praat ze wel gewoon wanneer ik er ook bij ben.
            Praat Kim wel bij vriendinnetjes thuis? Nynke niet tegen de ouders, meestal nu wel tegen de kinderen.
            Groetjes, Baukje.

          6. Trea Gerritzen

            Ja, Kim heeft er ook moeite mee gehad als ik erbij was tegen iemand te praten(juf, meester, in de winkel enz.). Zij keek mij dan met grote ogen aan, dat ik dan maar antwoord moest geven, als er haar iets gevraagd werd. Af en toe heeft ze hier nog moeite mee en ik help haar hier dan mee. Ik begin dan met mijn verhaal en zij probeert het dan af te maken en dat lukt nu behoorlijk goed.
            Wanneer er bij Kim voldoende vertrouwen is bij vriendinnetjes thuis, dan praat ze gewoon. De ouders weten ook wat Kim heeft. Het is fijn dat Nynke hier ook in vooruit gaat. Alle kleine stapjes zijn al positief!
            Groetjes Trea

          7. Baukje van Gennip

            Mij hebben ze eigenlijk altijd aangeraden er de ouders niets over te vertellen omdat Nynke dan zal denken dat ze niet hoeft te praten, maar uit jouw verhaal begrijp ik eerder dat het beter is dat ouders er wel van op de hoogte zijn.
            Vroeg Kim op school wel of ze naar de wc mocht? Nynke had vanmorgen een ongelukje omdat ze het niet durfde te vragen. Nu heeft juf het wel met haar opgelost denk ik want ze hoeft nu alleen nog maar een vinger op te steken als ze naar de wc moet, maar het is wel vervelend.
            Ik ga ook eens proberen wat jij zei, dat als Nynke moeite heeft antwoord te geven, dat ik dan begin, en zij dan het probeert af te maken.
            Groetjes, Baukje.

          8. Trea Gerritzen

            Het is beter om het te vertellen als Nynke er niet bij is.Ik vind het belangrijk dat ouders weten wat Kim heeft en kunnen ze er in sommige situaties rekening mee houden. Maar dit is mijn mening.
            Bij Kim op de basisschool hadden ze in de onderbouw een
            kaartje en als ze naar de wc moest, deed ze het kaartje om. Op het kaartje stonden de letters WC.(met een afbeelding van een wc).
            Dan kon de juf of meester zien dat ze naar de wc moest.
            Prima dat de juf ook meedenkt, dat Nynke haar vinger opsteekt als ze naar de wc moet. Misschien is een kaartje ook iets. Kim heeft in het begin op het speciaal onderwijs veel met kaartjes gewerkt en dat werkte goed. Bijv. als ze even een time-out wilde, omdat het erg druk was in de klas, hield ze het kaartje time-out omhoog. En als ze zich meer vertrouwd voelde, durfde ze een vinger op te steken en te vertellen wat er was.
            Nu praat ze af en toe teveel in de klas en af en toe op een brutale toon. Dit zal wel echt pubergedrag zijn.
            Wij krijgen binnenkort gelukkig weer pedagogische ondersteuning thuis. Af en toe weet ik ook niet hoe ik hier mee om moet gaan, hoe ik dan het beste op haar kan reageren, als ze weer een brutale bui heeft thuis.
            Maar alles komt goed, zeggen ze altijd!
            Groetjes Trea

          9. Baukje van Gennip

            Ik ben het met je eens dat ik ook beter de ouders op de hoogte kan stellen, ik moet je wel eerlijk zeggen dat ik dat moelijk vind, maar ik doe het wel…
            Op school gaat het goed, ook met de wc wat nu lijkt opgelost.
            Nynke haar therapeute had ons advies gegeven om Nynke langzaam te leren fietsen, en 2 weken geleden ging dat vrij goed, en gister was het een drama. Nynke was weer zo bang, dat ik er mee gestopt ben. herken je dat dat je Kim ook dingen hebt moeten leren waar ze bang voor was?
            Is de pedagogische ondersteuning al bij je langs geweest, en heb je er iets aan?
            De juffen van Nynke hebben besloten het te proberen zonder hulp, en dat is fijn, al blijft de therapeute op de achtergrond altijd meekijken. Thuis hebben we nog niet veel problemen maar dat zal nog wel komen als Nynke ouder is.
            Groetjes, Baukje.

          10. Trea Gerritzen

            Onze buurman heeft Kim leren fietsen, toen ze een jaar of 5 was. Van ons wilde ze het niet leren. Wij wisten toen nog niet dat ze Selectief Mutisme had. Ze fietst nu alleen de bekende wegen die ze kent. Met ons of vriendinnetjes fietst ze ook stukken die ze nog niet zo goed kent.
            Ja, soms is het moeilijk te vertellen wat je kind heeft, maar het is voor haar belang dat je het wel uitlegd.
            Ja, ik heb Kim ook dingen moeten leren waar ze bang voor was. Nu kan ze het gelukkig vertellen als ze iets niet durft, zodat wij haar hiermee kunnen helpen.
            Wij hebben eerder ouderbegeleiding thuis gehad. Ze zou elke week komen, maar is in de periode van aug. t/m dec. maar 6 keer geweest. Hier hebben wij niet veel aan gehad. Wij hebben momenteel wel veel steun aan de consulent van Stichting MEE. Zij heeft voor ons gekeken voor andere ouderbegeleiding bij een andere instantie. Hier heeft de huisarts een verwijzing voor geschreven. Volgende week hebben Kim en wij een intakegesprek. Hopenlijk hebben wij hier meer aan dan de vorige keer. Omdat Kim aan het puberen is, weten wij niet altijd hoe wij het beste op haar kunnen reageren en hoe wij met haar om kunnen gaan.
            Hopenlijk krijgen wij hier nu betere begeleiding in.
            Kim heeft thuis ook veel woedeaanvallen gehad, omdat mensen haar niet altijd begrepen. Deze zijn nu gelukkig bijna helemaal weg, na de therapie in Nijmegen.
            Heeft Nynke ook woedeaanvallen thuis?
            Ik denk ook dat dit bij ieder kind verschillend is en hoe vroeg selectief mutisme ontdekt wordt.
            Groetjes Trea

          11. Baukje van Gennip

            Misschien ook wel een goed idee voor Nynke, dat iemand anders haar leert fietsen.
            Stichting MEE heeft ons ook geholpen in het begin stadium, zij hebben Nynke geobserveerd op school en toen kwam er meteen selectief mutisme uit, wel moesten er toen nog allerlei testen gedaan worden om andere dingen uit te sluiten. De consulente van stichting Mee heeft kontakt met ons gehouden totdat alles op school voor Nynke was geregeld, zij heeft ook heel veel voor ons gedaan. Zo zijn wij bij de logopediste terecht gekomen, waar we nu alleen nog hulp van hebben en dat gaat prima.
            Alleen buiten de school blijf je toch altijd tegen dingen aanlopen, dat zul je wel herkennen denk ik.
            Familie en een aantal vrienden weten dat Nynke selectief mutisme heeft, maar de meesten nemen het helaas niet zo serieus, dat maakt het voor mij wel moeilijk ook om er met anderen er over te praten.
            Ik hoor graag van je hoe je volgende week het intake gesprek hebt ervaren.
            Nynke heeft geen woede aanvallen, maar ze is nog maar 7 dus dat kan nog wel komen als ze ouder is, zelf beseft ze nog niet helemaal dat dingen bij haar anders zijn, dus dat zal nog wel komen.
            Wel is ze verdrietig als het praten soms niet lukt, en ze soms zo graag iets wil, of als mensen soms heel vervelend erop reageren, daar kan ik zelf ook nog heel moeilijk mee omgaan.
            Groetjes, Baukje

          12. Trea Gerritzen

            Volgende week donderedag hebben wij de intake.
            Vandaag heeft Kim een studiedag.
            Morgen ga ik eerst de school bellen. Gisteren had Kim een paniekaanval. Ze moet nu elke vrijdag een boekverslag maken en dit lukt haar niet. Ze kan het niet onthouden wat ze gelezen heeft. Ik heb samen met haar het verslag gemaakt, wat ze nog wist en haar zelf eronder laten schrijven dat het haar niet lukt en er stress van krijgt. Kijken wat ze op school ervan zeggen. Kim heeft af en toe last van haar korte-termijn geheugen, dit is uit de IQ test gebleken. Ze kan erg van slag raken als haar iets niet lukt. Wij waren op de goede weg, maar sinds 3 weken heeft ze zeker weer 1 keer per week een woede/paniek aanval omdat haar iets niet lukt en kan dan behoorlijk gaan schreeuwen. Dit is erg frustrerend voor haar en voor ons.
            Kijken hoe school hier morgen op reageert, maar het boekverslag maken werkt bij Kim niet. Misschien ander huiswerk meegeven.
            Wordt vervolgd.
            Groetjes Trea

          13. Baukje van Gennip

            Wat vervelend zeg die paniekaanval! Ik kan me er alles bij voorstellen, als Nynke zo’n boek verslag zou maken zou haar dat ook niet lukken denk ik. Ik hoop dat ze er op school begrip voor zullen hebben!?
            Nynke zit sinds gister ook weer in een fase, ik hoop zelf dat het te maken heeft omdat ze haar niet helemaal lekker voelt. Ze is verkouden, zit helemaal vol, en ze klaagt over keelpijn.
            Gister achtervolgde ze me in huis, bijna bij elke stap die ik nam, dat deed ze al heel lang niet meer. Ik zei altijd alleen tegen haar dat ik even naar buiten ging, zodat ze dan wist waar ik was. En gister wou ze bij haar oma (mijn moeder) niet alleen naar de wc, terwijl ze dat al een hele lange tijd alleen deed. Hopelijk gaat dat vanzelf weer over…
            Is Kim ook een heel gevoelig kind? Nynke voelt wanneer mensen niet lekker in hun vel zitten. Mijn vriendin haar man is overspannen, en dan praat Nynke niet meer. Zij doen daar gelukkig niet moeilijk over.
            Sterkte, en ik hoop dat het gauw weer beter met Kim gaat.
            Groetjes, Baukje.

          14. Trea Gerritzen

            Bedankt voor je meedeleven!
            De leraar van Kim was gelukkig heel begripvol en zou hierover vandaag een gesprekje met Kim hebben. Ze hoeft geen boekverslag meer te maken. Ze krijgt misschien wel ander huiswerk mee, bijv. engels of rekenen.
            Wanneer Kim zich niet lekker voelde, kon je ook aan haar gedrag merken(kleine terugval). Ik moest dan ook altijd zeggen waar ik naar toe ging, al ging ik maar even naar boven.
            Kim is ook heel gevoelig. Ze zeggen altijd dat kinderen voelsprieten hebben en reageren hoe jij je voelt (of iemand anders), maar dat klopt helemaal bij Kim. Nynke zou dit ook best kunnen hebben. Kim doet nooit de deur van de wc op slot, bang dat ze er niet meer vanaf kan komen.
            Nog 1 dag en dan begint hier de herfstvakantie. Kunnen we even bijtanken.
            Groetjes Trea

          15. Baukje van Gennip

            Ik ben blij dat de leraar van Kim begripvol is!
            Wij zeggen ook altijd dat Nynke voelsprieten heeft. Zo sprak ik de buurvrouw laatst (haar zoon zit bij Nynke in de groep) en ik had het er met haar zo over dat Nynke tegen twee andere buurmeisjes niet praat (tegen kinderen praat Nynke altijd als ze ze beter kent) en dat begreep ik dus maar niet, omdat de meisjes altijd heel aardig tegen Nynke zijn.
            TOen zei de buurvrouw ik denk dat ik het wel begrijp, zij hadden net een konflkt met de meisjes hun moeder gehad, omdat hun dochter altijd huilend thuis kwam als ze met de meisjes had gespeeld. Bleek dus dat de meisjes hun moeder altijd heel vervelend tegen andere kinderen doet. Voor mij ging er toen dus een lampje branden, Nynke haar voelsprieten dus…
            Kennen jullie meer kinderen met selectief mutisme? Wij niet, ik vraag me weleens af hoe kinderen die selectief mutisme hebben onder elkaar met elkaar zouden omgaan.
            Ik wens jullie een fijne herfstvakantie! Nynke moet volgende week nog naar school en dan heeft zij vakantie.
            Groetjes, Baukje.

          16. Trea Gerritzen

            Ze kunnen goed mensen aanvoelen, hoe ze in elkaar zitten.
            Wij hebben eerder ouderbegeleiding gehad en Kim heeft eigenlijk nooit tegen haar gepraat. Toen ons duidelijk werd waarom en wij haar beter leerde kennen. Ze had twee gezichten en ik had zelf het gevoel dat ze af en toe “toneel” speelde tegen ons, als je begrijpt wat ik bedoel. Wij waren het met sommige dingen niet eens wat ze zei en ze is na een paar
            keer gewoon niet meer gekomen. Tegen de consulente van MEE sprak Kim wel altijd. Ze is gewoon een begripvol persoon en je kunt op haar vertrouwen. Als ze iets zei, deed ze het ook altijd.
            Wij kennen ook geen andere kinderen met selectief mutisme. Kim heeft wel een vriendinnetje met een hechtingsstoornis.
            Ik denk als ze zich op hun gemak voelen bij elkaar, dat ze goed met elkaar om kunnen gaan.
            Als ik Kim af en toe met vriendinnetjes zie, ze lachen, giebelen, praten aan een stuk door. Dan denk ik, ja zo kan het ook, even geen dochter met selectief mutisme, maar een “gewone” gezellige meid.
            Jullie ook een hele fijne vakantie.
            Groetjes Trea

          17. Baukje van Gennip

            Ik wens je alvast sterkte voor donderdag voor het intake gesprek, ik ben benieuwd hoe je het zult ervaren.
            Nynke heeft ook nooit de deur dicht als ze naar de wc gaat, en ook heeft ze de kamerdeur dan liever op een kiertje staan, maar op de meeste plaatsen gaat ze nu alleen, alleen waar de deur wel echt dicht moet dan ga ik nog weleens mee.
            Nynke heeft morgen een dag vrij vanwege een studiedag, en dan wou ze taart bakken, dus dat gaan we doen, en dan nog twee dagen en dan heerlijk vakantie.
            Vorig jaar waren we op vakantie in duitsland, en was Nynke ook een meisje zonder selectief mutisme, want ze verstond de mensen daar niet, dus moesten we haar toch helpen. Heerlijk is dat, als je er dan even niet mee bezig hoeft te zijn. Nynke speelde gister met haar vriendje, en dan merk je ook helemaal niets, gewoon alleen plezier maken!
            Nog een fijne vakantie!
            Groetjes, Baukje.

          18. Trea Gerritzen

            Het intake gesprek is rustig en fijn verlopen. Kim heeft zelfs antwoord gegeven op de vragen die ze kreeg. Dit was superknap van haar! Binnen 2 weken krijgen wij bericht en een evt. behandelplan.
            Een fijne vakantie!
            Groetjes Trea

          19. Baukje van Gennip

            Fijn dat het intake gesprek goed is verlopen en ik denk dat het wel goed zal komen omdat Kim ook antwoord gaf. Ik ben benieuwd wat het behandelplan zal worden.
            Nynke is vandaag bij haar vriendin, en aan het eind van deze week komen vrienden uit Eindhoven (mijn man komt van Eindhoven) hier een paar dagen.
            Hebben jullie een leuke vakantie gehad?
            Groetjes, Baukje.

          20. Trea Gerritzen

            Ja, rustig aan gedaan. Woensdag voor niets naar Arnhem gereden voor het concert van Anouk. Kim is een grootte fan van Anouk en Ilse Delange. Dit was een teleurstelling.
            Hopelijk gaat het morgen wel door. Kim kan al een paar dagen slecht slapen hierdoor.
            Jullie nog een fijne vakantie en fijne dagen met de vrienden.
            Groetjes Trea

          21. Baukje van Gennip

            Hoe is het bij jullie zo na de storm? Hier is alles goed, alleen de schutting is omgewaaid, bijna alle schuttingen hier in de straat. En de dakpannen kwamen naar beneden, verder geen schade gelukkig.
            Nynke was de helft van de vakantie ziek, en op het eind van de week is ze nog met Wilfred mee geweest op de vrachtwagen dat vond ze echt geweldig! En onze vrienden zijn hier een paar dagen geweest, was heel gezellig en ondanks Nynke veel gelachen en gespeeld heeft met hen, heeft ze niets gezegd. Ik had dat ook al een beetje verwacht, omdat we elkaar niet vaak zien, maar het was heel gezellig en zij weten van de situatie en dat scheelt ook.
            Groetjes, Baukje

          22. Trea Gerritzen

            Gelukkig alleen harde wind en regen gehad!
            Gelukkig dat Nynke weer beter is. Anouk was geweldig, Kim heeft volop genoten. Alleen is ze nu ziek. Al de hele week misselijk, hoofdpijn en duizelig. Gisteren maar even met de huisarts gebeld, heeft nu medicijnen voor de misselijkheid. Morgen gaat ze weer naar school, het normale ritme weer oppakken. De misselijkheid is gekomen na het drinken van een glas cola? Ik had er zelf ook een paar dagen last van,
            maar geen hele week.
            Ja, het is fijn als mensen het begrijpen.
            Ik ben aan het wachten op bericht van het intakegesprek, hopelijk komt het deze week nog!
            Groetjes Trea

          23. Baukje van Gennip

            Wat vervelend dat Kim ziek is, ik hoop dat ze gauw beter zal zijn! Is Kim zo’n grote fan van Anouk? Dat is leuk, Nynke houdt nu nog van mega mindy, en Nick en Simon,
            Nynke en ik zijn net naar mijn moeder geweest, en toen wou ze weer een keer niet alleen naar de wc. Heeft Kim dat ook, dat ze dat ineens weer eng vindt alleen terwijl ze voorheen altijd alleen ging?
            Ik zou het leuk vinden om kontakt met elkaar te houden, als jij dat ook vindt, dan kunnen we ook gewoon via de mail kontakt hebben, dat is wat meer privé. Mijn e-mailadres is:
            [email protected]
            Ik hoop dat jullie gauw het intake gesprek zullen hebben.
            Groetjes, Baukje.

  3. Trea Gerritzen

    Heel herkenbaar! Onze dochter van 12 jaar heeft ook Selectief Mutisme,
    alleen pas vorig jaar ontdekt. Eerst dachten ze dat ze Mcdd had. Na een
    second opinion in Nijmegen, kregen we de diagnose Selectief Mutisme.
    Benieuwd naar deel 2.

      1. chantal

        Beste Linda,
        Graag zou ik van u als lerares willen weten of een school een kleuter die intellligent genoeg is voor groep 3 (wat door de juf zelf gesignaaleerd is, vanwege huisbezoek), kan en mag laten zitten in groep 2, of zelfs van school mag sturen, puur om het feit omdat hij niet voldoende spreekt met de kinderen in de klas?
        Als de juf onze zoon wat vraagt, geeft hij wel antwoord tegenwoordig, soms in een zin en soms in 1 woord.
        Alleen met de kinderen praat hij niet in de klas, wel op het schoolplein.
        Heeft u nog advies verder voor ons als ouders of voor de juf?
        Hij zit al vanaf vorig jaar oktober in het programma ”spreekt voor zich”
        Groetjes,
        Chantal

        1. klasvanjuflinda.nl

          Beste Chantal,

          Het is voor mij als ‘buitenstaander’ lastig om een advies te geven. Ik ken de situatie daarvoor niet goed genoeg. Daarnaast ben ik ook niet gespecialiseerd in dit ‘probleem’ Misschien is het een idee om een gesprek aan te vragen met de intern begeleider van de school? Zij kan ook vast het een en ander duidelijk uitleggen.

          Succes!

  4. Vivian

    Interessant artikel! Het verhaal is heel herkenbaar. Ben benieuwd naar deel 2.
    Heb het zelf namelijk ook..

Geef een reactie