Een tijd geleden heb ik het artikel ‘10 tips om de werkdruk te verlagen‘ en ‘4 redenen waarom we rustig aan moeten doen‘ online gezet. Vooral in de laatste weken van het jaar kan het een hectische en drukke tijd zijn. Ik merk dan ook dat er veel leerkrachten zijn, die behoefte hebben aan tips en het fijn vinden om dit soort artikels te lezen. Een oud studiegenootje van mij heeft een burn-out (gehad) en wil haar verhaal graag delen met jullie. Super lief, want het is best persoonlijk! Burn-outs komen ontzettend vaak voor onder jonge leerkrachten en ik denk dat het belangrijk is om hier meer bekendheid aan te geven!

Hoe zouden mensen jou omschrijven voor de burn-out?
Ik was een persoon die altijd bezig was en gunde mezelf weinig rust. Ik vond veel dingen leuk om te doen en kon moeilijk nee zeggen. Als startende leerkracht had ik geen vaste baan en heb op verschillende scholen lesgegeven. Daarnaast was ik steeds meer dingen ernaast gaan doen; in een bestuur, vrijwilligerswerk, bijles gaan geven, etc. Ik had misschien 1 uur per dag tijd voor mijzelf. Op een gegeven moment wilde ik wel met bepaalde dingen stoppen maar wist niet hoe want ik wilde anderen niet teleurstellen. Na een paar jaar kreeg ik een contract aangeboden op een school in het buitenland en heb ik de overstap gemaakt. Dat leek mij de perfecte oplossing want ik dacht opnieuw mijn leven in te kunnen richten…

Hoe ontstond de burn-out
Eenmaal in het buitenland kreeg ik een groep 5. Het was wennen aan de cultuur maar zat vol enthousiasme. Ging er volledig voor. Na een aantal maanden merkte ik dat ik steeds minder energie had. Er waren problemen met de klas en het liep steeds minder lekker. Na schooltijd was ik gesloopt en had ik weinig zin om nog dingen voor mezelf te gaan doen en sliep veel. Ik moest sterk van mezelf zijn en door gaan, want ik had immers mijn diploma behaald. Ik wilde me niet laten kennen en stortte me volledig op mijn werk. Op een gegeven moment zat ik bij de directeur om te vertellen dat die dag niet goed was verlopen. We hadden al regelmatig gesprekken gehad hoe het ging met de klas. De directeur stelde voor om de rest van de week thuis te blijven om weer wat energie te krijgen. Het leek mij volstrekt onnodig en daarmee zou het probleem zich niet oplossen. Want volgende week waren dan niet opeens de problemen de klas verholpen. Maar uiteindelijk heb ik daarmee ingestemd en ben ik de rest van de week thuis gebleven. De eerste paar dagen was er nog niet zoveel aan de hand. Maar na 4 dagen stortte ik helemaal in… De week erop ben ik ook thuis gebleven. Ik sliep bijna de hele dag, en een boodschapje doen was al te veel. Ik wist niet wat mij overkwam. Dat was het begin van de burn-out.

Hoe werd er in de werkomgeving gereageerd?
De directie heeft er heel goed op gereageerd, ze zijn heel begripvol. Heb hele goede gesprekken met ze gehad. Ze willen het beste voor mij. De eerste maanden zag ik er slecht uit, als ik dan even op school was durfde collega’s me niet aan te spreken omdat ze bang waren dat het al te veel was. Later toen het beter ging waren ze heel begripvol en geinterreseerd.

Hoe ben je eruit gekomen?
In eerste instantie liep ik bij de psycholoog die aangesloten is bij de ARBO arts. Maar al snel merkte ik dat ik daar niet voldoende hulp kreeg. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en op die manier een verwijzing gekregen voor een andere psycholoog. Door middel van cognitieve therapie ben ik stap voor stap achter het probleem gekomen hoe ik de burn-out heb gekregen en zijn we verder gegaan wat ik moet veranderen in mijn leefpatroon. Het was bij mij wel duidelijk dat ik terug voor de klas wilde, mijn burn-out is niet ontstaan door onvrede over mijn werk maar door een verkeerd leefpatroon. Op het moment ben ik net gestart met werkhervatting. Heel rustig in het tempo wat ik aankan. Inmiddels heb ik alweer veel meer energie en kan ik al veel meer aan dan in het begin. De eerste paar maanden kon ik een groep mensen niet aan, had geen concentratie om te lezen, was futloos, had huilbuien en kon nergens van genieten. Ook voelde ik me heel erg schuldig dat ik niet kon werken. Het schoot voor mijn gevoel helemaal niet op… een nieuw schooljaar was gestart en ik zat al ruim 5 maanden thuis en voelde me nog steeds vreselijk moe en had helemaal geen zin om iets te doen. Toen heeft mijn huisarts in overleg met de psycholoog antidepressiva aangeraden. Ze hadden het idee dat ik door de burn-out depressieve gevoelens kreeg, ik zou met de medicijnen weer wat lichtpuntjes kunnen zien zei ze. Ik ben toen Effexor gaan slikken en na een aantal weken begon ik stapje voor stapje mij lekkerder in mijn vel te voelen. Kon weer gaan genieten van kleine dingen. Inmiddels slik het ruim 3 maanden en gaat het stukken beter. De therapie gaat door en ga komende week voor het eerst weer een klas in.

In hoe verre heeft het je veranderd?
Ik realiseer dat ik er nog lang niet ben. Ik hoop dat ik weer snel lekker aan het werk kan gaan maar wel op een andere manier als voorgaande jaren. Ik wil veel bewuster keuzes maken en niet meer alles doen wat mij gevraagd wordt. Ik wil meer tijd voor mijzelf inplannen. Ook zal ik nu veel eerder zeggen als er iets is waar ik mee zit. Op mijn werk zal ik ook meer tijd nemen voor een pauze moment om even te ontspannen. Ik zal gestructureerder te werk gaan en minder werk mee naar huis nemen. Mijn weekend is mijn eigen tijd dus daar zal school niet in voor komen.

Welke tip wil je andere leerkrachten meegeven?
Trek op tijd aan de bel als er dingen zijn waar je zelf niet uitkomt. Ook al ben je gediplomeerd sommige dingen kun je zelf niet oplossen. Neem voldoende tijd voor jezelf zodat je ontspant en de tijd waarin je werkt ook veel efficiënter kunt besteden.

Zou je meer willen weten of heb je zelf te maken (gehad) met een burn-out en wil je tips uitwisselen? Laat dan hieronder een reactie achter!