Je bekijkt nu Mijn kind heeft ook een fantasievriendje
Going to school is your future. Education, learning, teaching. two young girls coloring a picture

Mijn kind heeft ook een fantasievriendje

Vorige week kon je het interview met de moeder van Elena lezen. Elena is een meisje van 5 jaar en heeft meerdere fantasievriendjes. Vandaag interview ik de moeder van Dunya. Het vorige interview kun je hier teruglezen.

Wat voor meisje is Dunya?
“Dunya is bijna zeven jaar, zit in groep 3, maar na de zomervakantie gaat ze naar groep vier. Ze houdt van lezen, dansen, bewegen, zingen, zit vol energie. Dunya heeft een sterke eigen wil en dat botst wel eens met volwassenen. Ze houdt van lezen, dansen, bewegen. Ze is net een sponsje en zuigt alle indrukken in zich op. Verder vind ik haar erg sociaal, ze deelt graag en denkt vaak aan andere kinderen. Ze speelt ook graag met andere kinderen. Daarin heeft ze wel sterk haar voorkeuren. Ook is ze erg principieel. Als ze iets niet wil, dan wil ze niet en ik neem haar daarin serieus. Op school vindt ze taal en lezen erg leuk en dat gaat ook goed. Rekenen vindt ze lastig. Ze lijkt erg op mij.”

Kun je iets meer vertellen over haar fantasie vriendjes?
“Vanaf haar tweede begon ze al met fantasievriendjes. Ze had het eerst over een broertje en in het begin was ze daar zo stellig in en gaf ze zoveel details dat ik echt dacht dat ze een broertje had. Ruru heette dat broertje toen. Later kwam er een zusje bij, dat kreeg geen naam volgens mij. Toen ze vier was, had ze nog steeds een broertje en zusje en kwam er ook een hond bij. Die hond heeft een gebroken poot gehad en woont in de buurt van Sloterdijk. Dat kwam goed uit, want toevallig moesten we via Sloterdijk met de trein naar….. geen idee meer. Dus konden we even naar de hond zwaaien. Zo af en toe vraag ik hoe het met de hond gaat en dan vertelt ze dat het goed met hem gaat. Op een dag was ze erg overstuur omdat broertje en zusje gingen verhuizen en ze hen nooit meer zou zien. Ik heb haar verdriet erkend, maar ook duidelijk aangegeven dat ze in haar hoofd leven en dat zij dus ook kan bedenken dat ze helemaal niet gaan verhuizen. Dunya vertelt wel eens iets over wat ze doen of gedaan hebben, maar erg concreet is het niet meer. Ze veranderen, worden groter. Vroeger kwam ze een keer met het verhaal dat broertje en zusje haar gingen krabben. Dat doen ze nu niet meer. Nu zijn het inmiddels haar kinderen geworden. Soms is ze moeder, soms is ze juf. Kika of Vika heet er eentje, de rest heeft geen naam. Maar ze heeft het wel vaak over ‘mijn kinderen’.”

Hoe is het voor een ouder om een kind met een fantasievriendje te hebben en wat kun je als leerkracht of school nou het beste doen?

Hoe uit het zich op school?
“Op school praat ze niet over haar fantasievriendjes. Dat is iets van thuis. Op het kinderdagverblijf vertelde ze wel over haar broertje, maar toen ze ouder werd ging dat over. De knuffels spelen ook een rol bij haar fantasie. Dat heeft ze van mij. Ze hebben allemaal een naam en hebben ook allemaal hun streken, die inderdaad wel eens op Dunya lijken. Soms speel ik met een pop expres situaties na, waarin een pop een driftbui krijgt. De machteloosheid die een ouder kan hebben in zo’n geval voelt zij ook en uiteindelijk wordt die pop dan uit de kamer verbannen en wordt haar knuffel afgepakt. Dunya is streng voor haar fantasiekindjes en voor haar knuffels en poppen. De poppen zijn trouwens ook haar kinderen. Ze lijken wel op Dunya als ze boos zijn of niet luisteren. We praten ook over wat ze hebben gedaan en wat zij daarvan vindt. Soms trek ik de lijn door en vraag ik of zij ook wel eens zoiets doet of hoe zij reageert als ze boos is of haar zin niet krijgt. Er is zelfs een fantasieoppas die ze ‘s ochtends belt dat ze de knuffels naar school moet brengen als wij weg zijn. Die oppas heeft net een baby gekregen en neemt de baby mee als ze komt oppassen. Laatst belde de oppas af en was Dunya in alle staten. Ze belde de oppas dat ze toch moest komen en daarna belde ze de man van de oppas dat hij naar huis moest gaan om op de baby te passen, zodat de oppas op haar knuffels kon passen. Zo kwam uiteindelijk toch alles goed. Die oppasstress is wel herkenbaar, maar Dunya geeft er wel haar eigen draai aan.”

Hebben de fantasievriendjes positieve – of negatieve consequenties?
“Er zijn tijden dat Dunya teveel in haar fantasiewereld leeft. Daar word ik dan wel eens moe van. Ik heb geleerd om dan gewoon te zeggen: “Dunya, we gaan het nu even hebben over echte dingen en echte mensen!” Ook geef ik dan gewoon een tijdje geen antwoord voor de knuffels. Dat moest ik vroeger ook altijd zelf doen tenslotte. Dunya accepteert dat wel. De consequenties zijn wel eens dat ik lang moet wachten omdat ze nog een kind van school moet halen. Vroeger gebeurde het dat ze ineens wegrende omdat broertje wegliep en ze hem dan echt moest halen. Dat kon ook gevaarlijke situaties opleveren, omdat ze niet echt keek waar ze liep. En ook lastig omdat ik voor niets stond te wachten en we op tijd op school moesten zijn etc. Eigenlijk heeft zich dat vanzelf wel opgelost. Ze heeft het nu vaak over haar overgrootnicht of stieftante ofzo. In elk geval woorden die niet bestaan, dus iets van achterkleintante of achterkleinnicht.”

Hoe kun je er als volwassene het beste mee omgaan?
“Ik denk dat volwassenen het beste heel relaxt om kunnen gaan met fantasievriendjes. Niet ertegenin gaan. Een kind weet wel dat ze niet echt bestaan. Maar soms de fantasievriendjes even aan de kant zetten, maar wel op een goeie manier, dus niet van hou eens op met die onzin ofzo, kan geen kwaad. En ik stel vragen over haar vriendjes, zodat ik een beeld van ze krijg en Dunya zich serieus genomen voelt. Dat vind ik wel belangrijk. Dunya heeft steun aan ze. Maar ze kan ook dingen verwerken door haar fantasievriendjes. Soms gaat dat over dood gaan of over slaan of pesten of ruzie. Fantasie is een goeie uitlaatklep, zolang ze er niet in doorslaat. Maar dan ben ik er om haar terug te halen naar de werkelijkheid. Doordat ze het alleen thuis doet is het een teken dat ze het alleen doet op een plek waar ze helemaal zichzelf kan zijn. En dat vind ik wel een goed teken. Dat van die fantasievriendjes had ik vroeger ook. Ik weet dat ik veel heb meegemaakt met die vriendjes en blij met ze was. Ik praatte er geloof ik niet echt over met anderen, heb dat altijd erg voor mezelf gehouden. Dunya voelt zich vrij om zich op die manier te uiten. Ik begrijp het ook goed, omdat ik bij mezelf heb gemerkt hoe het werkt met fantasie. En af en toe moet ik even ingrijpen: back to the real world.”

Bedankt voor het interview! Heb jij nog een vraag voor de moeder van Dunya? Laat dan hieronder een reactie achter.

Linda Willemsen

Linda Willemsen is het gezicht achter klasvanjuflinda.nl en zet zich in voor spelenderwijs ontdekken en leren. Daarnaast houdt ze zich bezig met auteurswerk en zorgt sinds oktober 2018 met veel liefde voor haar babydochter.

Dit bericht heeft één reactie

  1. Ook dit verhaal met veel interesse gelezen. Linda, zou jij contact met mij willen opnemen? Misschien kun je me helpen met mijn serie voor LINDA. Mijn nummer: 06 20 57 6000. Mail: [email protected]. Bedankt!

Geef een reactie