Je bekijkt nu Spelenderwijs leren omgaan met emoties

Spelenderwijs leren omgaan met emoties

Emoties…  iets wat we iedere dag meemaken en toch vaak zo moeilijk begrijpen. Vooral als je vijf jaar bent. Als je favoriete autootje kapot gaat, als je vriendjes op school ineens niet meer met jou willen spelen of als je van mama nu meteen naar boven moet terwijl je net zo leuk aan het spelen bent!

Blijdschap en kalmte zijn makkelijk te bespreken, woede en verdriet zijn veel lastiger om over te praten. Ook omdat wij als volwassenen deze gevoelens vaak afkeuren. “Stop nou met huilen!” of “Niet zo boos doen!”.

Maar alle emoties zijn even belangrijk. Alle gevoelens zijn oké. Misschien, moeten we onze kinderen wat vaker daaraan herinneren. En wat vaker daarover praten.

Over emoties praten (en lezen)

Maar hoe ga ik met mijn net-vijfjarige over zijn of mijn emoties praten? Ik kan hem slechts voor me neerzetten en zo een serieus gesprek aangaan. Dan zou ik hem eerst goed vast moeten binden.

Natuurlijk moet het spelenderwijs gebeuren. En het liefst met een goed boek als aanleiding. Want boeken hebben hier eenmaal veel meer autoriteit dan mama: als iets in een boek staat, dan is het voor Martin 100 % waar.

Gelukkig zijn er tegenwoordig zoveel goede kinderboeken over emoties en gevoelens. Ik heb er gelukkig een echt pareltje uit kunnen vissen: “Het Kleurenmonster” van Anna Llenas.

Waarom dit boek?

Omdat ik die illustraties zo bijzonder vind! Ze zijn niet alleen getekend, maar ook geknipt, gescheurd, gekleurd en geplakt! Het zijn makkelijke en herkenbare technieken voor een kind van vijf.

Bovendien zijn alle illustraties vrijwel eenvoudig na te maken, wat het boek geschikt maakt als inspiratiebron voor het knutselen.

Ik had echt geweldige (naar mijn mening natuurlijk) knutselideeën, maar Martin heeft ze allemaal afgekeurd. Knutselen ziet hij nu ineens niet echt meer zitten. Misschien eisen activiteiten voor jongens op een gegeven moment toch meer actie?  En toen bedacht ik dit:

Emoties in potjes stoppen

Ik doe wat water in vijf verschillende flesjes en potjes. In elk dekseltje doe ik een druppeltje verf (in de eerste blauw, in de tweede rood, in de derde groen enz.) en doe de dekseltjes op de potjes. 

Ik pak er eentje (let wel op welke kleur in het dekseltje zit!) en bespreek met Martin een situatie die een bepaalde emotie oproept en hem aanspreekt.

“Stel je voor, dat je een heel groot en mooi kasteel van je bouwstenen maakt. Je bent heel lang bezig geweest en hebt echt je best gedaan. Je kasteel is zo mooi en je kan niet wachten totdat je je ridders daarin zet.

En net op dat moment loopt iemand voorbij en maakt je prachtige kasteel per ongeluk kapot. Daar ligt ie dan, helemaal in puin. Wat zou je dan voelen?”.

Natuurlijk weet ik zijn antwoord al (kastelen en ridders zijn echt zijn ding en als zoiets gebeurt dan word hij gewoon echt kwaad). Ik vraag Martin zijn gevoel op zo’n moment voor te stellen.

Vervolgens geef ik hem het potje en vraag hem voor te stellen dat hij dat gevoel in het potje stopt. Tegelijkertijd moet hij het potje goed schudden.

Hij doet zijn ogen dicht, maakt een heel boos gezichtje en schudt intens. Hij bromt zelfs daarbij. Als hij zijn ogen weer open doet, kijkt hij vol verbazing naar het potje fel rood water.

“Weet je voor welke emotie rood stond in het boek over Het Kleurenmonster?” vraag ik.

“Ja! Rood betekent BOOS!” zegt Martin “Wat zijn dat voor magische potjes..?.”

Lees ook eens de blog over Het Kleurenwinkeltje van Valentina. 

Zesde potje

Kinderen zijn het meest dankbare publiek, echt! Ik heb Martin dit trucje al vorig jaar laten zien en hij heeft zelfs gezien dat ik de verf in de dekseltjes deed. Toch staat hij hier voor mij weer vol verbazing. Wat was het leven van goochelaars toch makkelijk geweest als hun publiek alleen maar uit vijfjarige kindjes bestond.

We doen hetzelfde met alle vijf de emoties die in het boek van Het Kleurenmonster beschreven staan. Zo heeft Martin nu een verzameling van geconserveerde emoties. De potjes staan op een schap in zijn kamer. Ik heb hem het potje met blauw water stiekem zien schudden, toen hij verdrietig van school kwam. Zou hij op deze manier zijn gevoelens kunnen herkennen? Ik hoop het!

En laatst toen we net thuis van school waren, zei hij ineens heel serieus: “Mama, luister, hebben we nog van die magische potjes? We moeten echt een roze potje maken.

Niet voor mij hé, maar voor B. Want weet je, N. is nu heel erg verliefd op hem geworden en ze wil alleen maar kussen met hem. Dat vinden ik en B. heel vervelend! Dus ik dacht, kan ze haar liefde niet ook even in een potje stoppen…?”

Klik om het boek Het Kleurenmonster te bestellen.

Het kleurenmonster
Auteur: Anna Llenas
Uitgever: De Vier Windstreken
Prijs: €14,95

Het kleurenmonster

Spelenderwijs leren gevoelens en emoties

Valentina Jacobs

Valentina Jacobs heeft Maatschappelijk werk en dienstverlening gestudeerd en vervolgens master Social Work behaald. Tijdens haar opleiding heeft ze onder andere ook in het speciaal onderwijs gewerkt en zo haar passie voor het werken met jonge kinderen ontdekt. Sinds 2012 woont ze in Nederland. Tegenwoordig blijft ze thuis bij haar 5-jarige zoontje en blogt over kinderboeken en "book-based playing".

Dit bericht heeft één reactie

Geef een reactie