Je bekijkt nu Wat doe je als leerkracht als een ouder sterft?

Wat doe je als leerkracht als een ouder sterft?

Mijn naam is Elske ( 30 ) en ik sta als leerkracht en gedragsspecialist op een Daltonbasisschool.

Elske, je vader is overleden. Kun je hier iets meer over vertellen?
Toen ik 13 was kreeg ik het verschrikkelijke bericht dat mijn vader een einde aan zijn leven had gemaakt. Allerlei gedachten en gevoelens gingen als een wervelwind door me heen, waarbij ik me vooral schuldig voelde. Omdat ik ooit dacht: ‘was ie maar dood’.

Mijn concentratie was slecht en ik voelde geen aansluiting bij leeftijdsgenootjes. Genieten van het leven was soms erg moeilijk, ik sliep slecht, had nachtmerries, zonderde mij af, deed van alles om mijn gevoelens niet te voelen (afzondering, pijnprikkels, mijn verleden blokken) en had rugpijn. Woordjes leren was verschrikkelijk, begrijpend lezen ook. Ik wilde normaal zijn, maar voelde me volkomen anders. Pas toen ik in aanraking kwam met lotgenoten merkte ik dat ik wel normaal was, maar dat ik rouwde.

Als leerkracht kreeg je ook te maken met rouwverwerking. Kun je hier iets over vertellen? 
Tijdens het schoolkamp aan het begin van een schooljaar kreeg ik het bericht dat de moeder van M. overleden was. In hetzelfde jaar overleed een moeder van een andere leerling uit de klas. Dit was heftig, confronterend en heel bijzonder om samen mee te maken.

Zag je verschillen in het gedrag van de kinderen voor en na het overlijden? 
Bij beide jongens was er naast een enorm verdriet, ook een vorm van opluchting (de ziekte en zorg was verdwenen). De concentratie nam sterk af, de resultaten begrijpend lezen daalden, ze konden geen echt kind meer zijn, ze waren opeens volwassen. Ze namen de zorg voor hun gezin over.

Als een ouder sterft dan komen er allerlei dingen op je af. Hoe ga je hier het beste mee om en wat kan je voor de leerling betekenen?

Hoe hielp je als leerkracht deze kinderen? 
Door er te zijn voor hen en door vooral heel veel op school hetzelfde te houden. Ik ben bij de kinderen thuis geweest (dit was voor mij als kind toen waardevol) en liet hen regelmatig weten dat ik aan hen dacht. Op bijzondere dagen zorgde ik voor een kaartje, een schouderklopje, een knipoog, een knuffel. En behandelde hen verder als normaal! (je voelt je als kind al anders genoeg!) Ik gaf hen de mogelijkheid te praten, zich terug te trekken en stelde wel ‘eisen’ aan hen (Ik hoefde mijn Engelse woordjes niet te leren, met een enorm gat in mijn Engelse ontwikkeling tot gevolg).

Hoe reageerde de klas op het overlijden? 
Ik krijg nog kippenvel als ik er aan denk hoe het was tijdens het schoolkamp. Toen M. binnenkwam, liep zijn vriend naar hem toe en gaf hem een schouderklopje. Er werd een kaarsje aangestoken, een gedenkhoekje gemaakt. Er werd gehuild en herinneringen opgehaald. Toen M. naar huis ging, ging het kamp door. De kinderen kregen de ruimte zich terug te trekken. Iemand begon te lachen en keek verschrikt. Ik riep iedereen bij elkaar en gaf aan: “Je mag lachen, je mag huilen, alles is goed! Maandag na het kamp zaten we in de kring, en vertelde M. hoe het voor hem was geweest thuis, we spraken over de begrafenis van de dag erna, en we vertelden aan M. wat we tijdens het kamp allemaal nog hadden beleefd. We lachten en huilden. Met de klas gingen we naar de begrafenis. Dit was zeer indrukwekkend en zo belangrijk! (ik weet zelf nog precies wie er op mijn vaders begrafenis waren).

Heb je zelf nog tips voor leerkrachten?
Wees altijd eerlijk, ook als je niet weet hoe je moet reageren en ook als je zelf moet huilen!
Pijnlijke ervaringen voor mij waren: “Die docent die mijn vriendinnetje condoleerde”, “De docent die zei: je moet er mee om leren gaan, het is al 4 jaar geleden”.
En wat mij hielp: “Het kaartje van een docent om me een fijne vakantie te wensen” “Een knipoog i.p.v. condoleance hand” “De docent die bij mij thuis kwam” “De docent die me 4 jaar later in de klas na liet blijven en vroeg hoe het met me was”.

Er is geen standaard voor rouw, je kunt het verdriet niet wegnemen, je kunt wel een onuitwisbare indruk achter laten door het kind te zien!

Linda Willemsen

Linda Willemsen is het gezicht achter klasvanjuflinda.nl en zet zich in voor spelenderwijs ontdekken en leren. Daarnaast houdt ze zich bezig met auteurswerk en zorgt sinds oktober 2018 met veel liefde voor haar babydochter.

Geef een reactie