Je bekijkt nu Hoe ga je om met een kind met ADHD?

Hoe ga je om met een kind met ADHD?

Anton is bijna 30 jaar leerkracht en heeft in het begin van zijn loopbaan veel op LOM scholen gewerkt. Daarna werkte hij in het regulier onderwijs in de zogenaamde achterstandswijken.

In 2009 is hij afgestudeerd als gedragsspecialist en sinds 2010 spreekt hij regelmatig voor symposia en congressen, maar ook voor schoolteams of ouders.

Lees de review over het boek ‘Dit is ADHD’ van Jan Buitelaar en Arga Paternotte.

Anton, hoe signaleer jij kinderen met ADHD in je klas?
“Kinderen met ADHD zijn meestal niet moeilijk te signaleren. Hun “acting out-gedrag” valt je onmiddellijk op. Ik vind echter dat een leerkracht niet kan en mag beweren dat een kind ADHD heeft. Je kunt hooguit een vermoeden uitspreken.

Mijn ervaring is dat het vaak kinderen zijn die wel wil leren, maar het zichzelf in de weg lijken te zitten. Te druk, te snel afgeleid, te vergeetachtig, te weinig aandacht voor de leerstof.”

Hoe informeer je de ouders?
“In gesprekken met ouders vertel wat ik zie. Vóór zo’n gesprek laat ik meestal een taakobservatieformulier invullen. Je kunt dan aflezen hoeveel procent een kind taakgericht bezig is.

Dit formulier bespreek ik met de ouders en we praten ook over hoe het kind thuis is. Wat doet het kind thuis? Luistert het goed naar de ouders? Kan het opdrachtjes uitvoeren, zijn kamer opruimen, enz.

Tijdens het gesprek klaag ik niet over het drukke gedrag. Ik probeer te laten zien wat de gevolgen zijn voor het leren en soms voor de vriendschappen met andere kinderen.”

Heb je tips voor leerkrachten hoe ze het beste met een kind met ADHD om kunnen gaan?
“Allereerst wil ik zeggen dat het ene kind met ADHD het andere niet is. Er is dus geen standaard aanpak. Er zijn wel een aantal vuistregels. Ik praat veel met deze kinderen. Als een kind zegt dat het wel wil leren, maar het niet lukt, dan geloof ik dat kind.

Over hoe zij denken wel aan hun werk toe te komen. Bijna alle kinderen hebben daar ideeën over als je serieus met ze praat. We voeren dan hun ideeën uit en kijken na een paar weken hoe het gaat. Wat werkt? Wat niet? En wat dan?

Ik maak het kind echt eigenaar van zijn leerproces en houdt het verantwoordelijk voor het plan. Als ik bijvoorbeeld afspreek met een kind dat het apart gaat zitten met rekenen (idee van het kind) en het kind doet dat niet, dan volgt er wel een gesprek waarom het A zegt, maar B doet.

Als het kind het eigen plan uitvoert, maar het lukt niet, zoeken we samen naar een ander plan. Ik suggereer wel eens, maar ik zeg niet dat iets moet. Ook niet als ik stiekem vind dat dat wel zou moeten.

Het kind zoekt dus met mij naar oplossingen en pas na vele mislukte pogingen grijp ik in. Maar dat gebeurt zelden.”

Het ene kind met ADHD is het andere niet, er is dus geen standaard aanpak. Er zijn wel een aantal vuistregels waar je als leerkracht wat aan hebt.

Hoe ga je om met het (vaak) drukke gedrag van kinderen met ADHD?
“Ik geef kinderen soms wat meer ruimte en soms ook wat meer structuur. En hoewel dat in tegenspraak lijkt met elkaar, is het dat niet. De ruimte bestaat hieruit: ik neem een kind met ADHD (vrijwel) nooit zijn pauzes af.

Ik neem een kind met ADHD nooit zijn gymles af. (Gym is trouwens gewoon een vak, geen stok achter de deur). Ik  houd een kind met ADHD zelden na om werk af te maken. Ik spreek af dat deze kinderen een rondje door de school mogen lopen als ze echt niet meer stil kunnen zitten.

Ik laat dus zomaar een kind met impulsieve drang los in school ja. Het grappige is, dat dit al jaren goed gaat. Sterker nog, nu ze mogen wandelen, doen ze het meestal niet. Ik doe tussen lessen door energyzers en rare dingen.

De kinderen zonder zitvlees zijn de graadmeter voor het moment waarop dat nodig is. De hele klas profiteert natuurlijk dankbaar mee.”

Lees ook: waarom kinderen met ADHD wel leuk zijn. 

Hoe ga je om met het (vaak) chaotische gedrag van kinderen met ADHD?
“Ik laat kinderen met ADHD vaak minder schrijven (alleen antwoorden), soms minder opdrachten maken en geef ze mijn aantekeningen van een bordles. En ja als ze hun blaadje voor de zoveelste keer kwijt ben, mopper ik wel, maar ze krijgen wel een nieuw blad.

De extra structuur die deze kinderen krijgen houdt in dat ik ze bij een instructie er vaker “bijroep” als ze afdwalen. Ik loop in het begin van een les even langs om te kijken of alles duidelijk is: wat voor plan hebben ze. Soms hebben ze een checklist om dingen niet te vergeten.

Ik herinner ze vaker dan gemiddeld aan dat wat ze nog moeten doen. Een dagplanning staat altijd op het bord, de dag begint altijd hetzelfde en het verloop van de dag heeft ook vaste momenten. Dat geeft houvast.

Wat vandaag niet mag, mag morgen ook niet. Soms helpt een agenda, soms een wekelijks gesprek met kind en ouders tegelijk. Om bijvoorbeeld te vertellen welk huiswerk er aan komt of wat goed gaat.”

Heb je nog andere tips?
“Op mijn site en in mijn boek staan nog veel meer mogelijke handreikingen. Bedenk dat werken aan gedrag altijd maatwerk is. Soms werkt iets bij Jantje, maar niet bij Achmed. Of andersom natuurlijk.

Als allerbelangrijkste tip wil ik graag nog meegeven: Een kind met een gedrags- leer- of ontwikkelingsstoornis of een kind met gedragsproblemen wil het ook gewoon “goed” doen. Het lukt alleen (nog) niet. En dat is onmacht. Geen onwil.”

Dit is ADHD
Schrijver: Jan Buitelaar & Arga Paternotte
Uitgever: Lannoo
Prijs: €24,99

Klik hier om het boek bij Bol.com te bestellen.

Hoe ga je om met een kind met ADHD - interview met Anton Horeweg

 

 

Linda Willemsen

Linda Willemsen is het gezicht achter klasvanjuflinda.nl en zet zich in voor spelenderwijs ontdekken en leren. Daarnaast houdt ze zich bezig met auteurswerk en zorgt sinds oktober 2018 met veel liefde voor haar babydochter.

Dit bericht heeft 2 reacties

  1. Dionne

    Er wordt gesproken over een taakobservatieformulier. Zit dit formulier ook in het boek als bijlage? Of is het een algemeen formulier? Waar zou ik het kunnen vinden. Ik zou het graag willen gebruiken.

  2. Sandra

    Mijn zoon van 10 heeft ADD. Hij moet ELKE dag nablijven en in de pauzes doorwerken. Ik vind het gewoon zielig. Maar hoe kaart ik dit aan bij de juffen en de directrice???
    Hij is ook in de klas wel eens druk en maakt graag een grapje. Het is soms moeilijk voor hem de grens aan te voelen. Als hij een waarschuwing krijgt en hij verontschuldigd zich, is hij het 10 minuten later (zo niet sneller) weer vergeten.
    Eigenlijk is er op dagelijkse basis wel iemand boos op hem of geïrriteerd.
    Eerlijk gezegd weet ik niet meer hoe ik dit aan moet vliegen. Voor zover ik het kan beoordelen, is het allemaal niet ernstig genoeg om op de zware medicaties over te gaan, maar dat er IETS moet gebeuren is wel duidelijk…
    Nog tips voor een desperate ouder?

Geef een reactie