Je bekijkt nu Mijn kind heeft Asperger

Mijn kind heeft Asperger

Een tijdje terug schreef ik een artikel over het boek ‘Omgaan met Asperger in de klas’. Via Social Media deed ik een oproep aan leerkrachten/ouders met een kind met Asperger. Ik kan natuurlijk wel een verhaal vanuit de theorie vertellen, maar veel interessanter is het om ervaringen uit de praktijk te horen.

Naast Marjolein wil ook Marieke graag haar verhaal met ons delen. Bedankt voor je openheid! Heb je nog een vraag aan Marieke of wil je meer weten laat dan gerust een reactie achter.

Lees hier het interview terug met Marjolein over haar zoon met autisme.

Het gezin van Marieke (1967) bestaat uit Gijsbert (1965), Wouter (2002) en Floris (2004). Marieke is zelfstandig HR-adviseur/loopbaancoach en Gijsbert werkt bij een Amerikaans softwarebedrijf als Product Manager. Wouter zit op de middelbare school en Floris in groep 6. Wouter heeft het syndroom van Asperger.

Kun je iets vertellen over Wouter?
Wouter wilde als baby liever niet in de box. Wat hielp, was als we maar heel weinig speeltjes om hem heen hadden liggen. Later, toen hij kon zitten, kon hij ook heel lang met één ding bezig zijn of gewoon met zitten.

Rond 1,5 jaar sprak hij al met hele zinnen, op het kinderdagverblijf vonden de leidsters het leuk om hem moeilijke woorden/zinnen/liedjes te leren die hij foutloos nazei. Daar had hij veel plezier zin, en die meiden ook.

Na het praten kwam de belangstelling voor letters en voordat hij naar groep 1 ging, kon hij al redelijk lezen. In deze periode vonden we hem ‘gewoon lekker slim’. Wouter ging naar de Plantage, een Daltonschool, waar ruimte is voor kinderen om op eigen niveau en extra werkjes te doen.

Hoe werden de eerste ‘problemen’ gesignaleerd?
In de eerste jaren op school waren er nog geen echte problemen. Na een half jaar groep 1 stroomde hij door naar groep 2. Daar kreeg hij wel alvast wat extra stof aangeboden. Vanaf groep 3 kwam hij in een combinatiegroep met een hogere groep (dus 3-4).

Al snel had zijn juf door dat Wouter wel erg veel belangstelling had voor de lesstof van groep 4 en mocht hij deels daaraan meedoen. Dat deed hem goed.

In de loop van groep 4-5, eind 2009,  kwamen de eerste signalen dat het niet lekker ging. Die kwamen niet van school overigens. Thuis werd Wouter onhandelbaar, schreeuwen, zijn broer pijn doen, gekke dingen doen (zoals plassen in de plantenbak in de woonkamer of achter de kliko’s in de tuin).

Daar hebben we een tijd mee geworsteld. Op school herkenden ze dit gedrag niet, daar deed hij heel erg goed mee, was een gezellig kind.

Hoe is het voor een ouder om een kind met asperger te hebben en wat kun je als leerkracht of school nou het beste doen?De jongen op de foto heeft niets met het verhaal te maken. 

Kun je iets vertellen over de periode van signalering en diagnose?
Eind 2009 wist ik het niet meer. Ik herkende Wouter soms niet, maar zag ook gedrag dat ik herkende van mijn echtgenoot. Ik herinner me dat ik een keer verzuchtte dat Wouter wel een autist leek, daar schrok mijn echtgenoot van, maar dit uitspreken zette mij op een spoor.

Ik ben gaan googelen, boeken gaan lezen over autisme en kwam al snel op het spoor van Asperger. Een grote herkenning. Niet alleen wat het gedrag van Wouter betreft, maar ook dat van Gijsbert.

Na lange gesprekken samen, hebben we op school een gesprek gevoerd met zijn leerkracht en de intern begeleidster. Op hun advies hebben we Wouter aangemeld bij Bosman GGZ in Utrecht. Daar werd in augustus 2010 de diagnose gesteld: hoogbegaafd en Asperger.

Op zich geen verrassing, eerder een bevestiging. Voor mijn echtgenoot was dit geen makkelijke tijd, behalve met het nieuws over Wouter had hij ook met zichzelf te dealen. Voor hem viel er heel veel op zijn plek.

Alleen, hij wilde niet dat Wouter Asperger had. Hij wilde voorkomen dat Wouter door hetzelfde proces heen zou gaan, dat Wouter dezelfde ‘fouten’ zou maken als hij. Voor Wouter veranderde er niet veel.

We hebben met hem gepraat, hem uitgelegd waarom we dit traject hebben gedaan. Voor hem was het allemaal maar vaag, hij kon zich niet voorstellen dat hij anders was.

Wat voor rol speelde de school in dit proces? Zijn er dingen voor je zoon veranderd?
Eigenlijk niet. De juffen waarbij hij in de klas zat ten tijde van de diagnose, reageerden erg plezierig en begripvol. Herkenden uiteindelijk ook wel de signalen. Een klas later heb ik ervaren dat de juf het maar lastig vond, (was een andere juf), ze wilde op geen enkele wijze rekening met hem houden.

Hij moest maar ‘gewoon’ doen en zich aanpassen. Wouter heeft zich in dat schooljaar erg onbegrepen gevoeld, werd thuis ook weer onhandelbaarder. Uitte zijn frustraties over het niet gezien worden alleen thuis.

Hoe wil je zoon door de leerkracht en klasgenoten benaderd worden?
Het liefst zoals ze ook tegen anderen doen, hij weet dat hij anders bedraad is (zo noemen wij dat), maar hij kan dat maar moeilijk vertalen in hoe hij benaderd wil worden. Dat is nu op de middelbare school nog lastiger, hij geeft nog steeds aan dat hij het lastig vindt om ieder lesuur aan een andere docent te moeten wennen.

Dus doet hij braaf mee in de les, houdt zich ver van de stoere jongens in de klas. Hij heeft met een paar klasgenoten wel contact, maar alleen als er samen gewerkt moet worden. Vriendschappen sluiten gaat hem nog steeds heel moeilijk af.

We moeten wel heel alert zijn op pestgedrag. Laatst kwam hij thuis met een arm vol penstrepen, gedaan door een klasgenoot. Daar heeft hij dan gelukkig wel iets over gezegd tegen de docent. En zo zijn er nog wel wat voorbeelden van dit soort incidenten.

Wat voor tip(s) heb je voor leerkrachten, die en kind met Asperger in de klas hebben?
Luister naar de ouders. Vooral als het gedrag dat zij met je bespreken, in de klas niet voorkomt. Wees ook alert op pestgedrag, dat zit hem soms in hele kleine dingen.  Stel niet te veel vragen over hoe het kind zich voelt, je krijgt alleen maar ingestudeerde antwoorden.

Wees concreet over de opdrachten en over het resultaat dat je van het kind verwacht. Geef geen 10 opdrachten tegelijk, dan raakt het kind het overzicht kwijt.

Linda Willemsen

Linda Willemsen is het gezicht achter klasvanjuflinda.nl en zet zich in voor spelenderwijs ontdekken en leren. Daarnaast houdt ze zich bezig met auteurswerk en zorgt sinds oktober 2018 met veel liefde voor haar babydochter.

Geef een reactie