Beste juf Kiet,

Met veel plezier heb ik gisteren de film ‘De kinderen van juf Kiet‘ bekeken. Ik hoorde vanuit verschillende kanten zowel positieve als kritische geluiden, maar ik kan niet anders zeggen dat ik met enorm veel bewondering voor de televisie heb gezeten.

Je staat met zelfvertrouwen voor de groep en je straalt duidelijkheid uit. Dit is niet ‘streng’ of zielig voor de kinderen, uit ervaring weet ik dat deze kinderen dit nodig hebben om tot ontwikkeling te komen. Naarmate de film vordert leren we de kinderen en jouw leerkrachtstijl steeds beter kennen. Je weet de kinderen te prikkelen en te motiveren om aan het werk te kunnen.

We maken kennis met verschillende kinderen. Kinderen die hun thuisland hebben achtergelaten en in een voor hen vreemd land terecht zijn gekomen. Kinderen die de taal niet spreken en last hebben van angsten. Ik vind het ontzettend knap hoe je hier mee om gaat. Je bent niet alleen hun juf, maar ook hun steunpilaar, motivator en coach. Je spreekt ze toe met bemoedigende woorden, maar je leert ze ook voor zichzelf opkomen, plezier maken, normen en waarden en sociale vaardigheden. Hoe vraag je een kind om met je te spelen? Wat doe je als je iets niet leuk vindt? Hoe maak je het goed? Voor deze kinderen is dit niet altijd even gemakkelijk.

De Nederlandse taal is ingewikkeld, maar je hebt geduld en je laat de kinderen samen oefenen. Als het moet laat je ze in hun eigen taal spreken, maar de algemene regel is dat er op school Nederlands wordt gesproken. Het is voor ons als kijker erg aandoenlijk om de vertaling van diverse gesprekjes te lezen, terwijl jij het in de klas moet doen met de eenvoudige zinnetjes Nederlands, de emoties en gebaren van de kinderen.

De kinderen hebben verschillende leeftijden en hebben hun eigen programma. In de film is te zien dat je continu aan het schakelen bent om de kinderen te begeleiden. Ik bewonder je inzet en je passie om deze kinderen les te geven. Werken aan de woordenschat door woorden als mijter, sinterklaas en pet aan te bieden.  Het laten spelen in de hoeken en het begeleiden van buitenspel (in je pauze waarschijnlijk?) om ze vriendjes en vriendinnetjes te laten maken.

Ik wil je bedanken dat je deze kinderen klaarstoomt, zodat ze naar een reguliere school kunnen. Dat je ze de basis aanleert, niet alleen op cognitief- maar ook op sociaal-emotioneel gebied. In heel onderwijsland is het aan het rommelen, we hebben meer handen in de klas nodig en willen de werkdruk omlaag. Ik denk dat als de ministers uit Den Haag een dag zouden meelopen dat ze wel inzien dat dit echt nodig is. De kinderen in jouw groep zijn onze toekomst. Zij hebben voldoende handvatten, kennis en vaardigheden nodig zodat ze klaar zijn voor de maatschappij. Willen we echt trots zijn op ons onderwijs en deze kinderen de toekomst van hun dromen geven, dan moeten we beginnen bij het begin. Bij de kinderen van juf Kiet.

Juf Kiet, voor mij ben je een inspirator en een groot voorbeeld, dankjewel!

Hier kun je de film bekijken.