Je bekijkt nu De Nationale Voorleesdagen; Een huis voor Harry

De Nationale Voorleesdagen; Een huis voor Harry

Van 23 januari tot en met 2 februari 2019 zijn het weer De Nationale Voorleesdagen. Valentina van @boekavonturen las samen met haar zoon ‘Een huis voor Harry’ en ging aan de slag met magneten, doolhoven en het ontwerpen van huisjes.

Harry en Vera spelen tikkertje
Martin ligt al een paar dagen thuis ziek op de bank. Hij heeft koorts en voelt zich helemaal niet fit. Toen ik klein was, was ziek thuis blijven zelfs een beetje gezellig: met allemaal lekkers en stapels boeken naast mijn bed of de bank.

Gelukkig hebben we nog heel veel boeken thuis die we nog niet hebben gelezen. Tussen al die boeken vist Martin een wit boek met een lantaarnpaal en een kat, die zo schattig is, dat je meteen de neiging krijgt om hem te gaan aaien. Het is het boek Een huis voor Harry.

Een huis voor Harry
Het verhaal zelf is ook heel lief. Tikkertje spelen met een vriend, wie zou daar NEE tegen zeggen, toch? Dat kon Harry, de schattige en aaibare kater met grote blauwe ogen, ook niet. Maar het brengt hem in de problemen, want zijn vriendinnetje Vera is ineens weg en hij raakt verdwaald! Nu moet hij op zoek naar een ander huis.

“Oeh, Vera is heel goed in tikkertje spelen!” zegt Martin. “Harry kreeg haar nooit te pakken! Niemand van de katten kon Vera pakken! Ze is bijna even snel als ik! Als ik Harry was geweest, zou ik Vera meteen te pakken krijgen!”

Een huis voor HarryTikkertje spelen met Vera
Ik bedenk ineens een spelletje. “We kunnen het proberen, als je wilt?” vraag ik, en plotseling springt hij opgewonden op, met zijn wangen nog rood van koorts. “Jaaaa, dat wil ik!!”

Ik pak een paar magneetjes van de koelkast en zoek gauw op internet wat afbeeldingen van Harry en Vera. ‘Een huis voor Harry’ is tot Prentenboek van het jaar verkozen, dus er zijn heel veel verschillende afbeeldingen van de schattige Harry en Vera te vinden.

Ik print ze uit en plak ze met dubbelzijdige tape op twee verschillende magneetjes. ‘Vera-magneetje’ zet ik neer en ‘Harry-magneetje’ geef ik aan Martin. “Probeer maar Vera te pakken!”

Hij probeert het heel lang, maar natuurlijk ‘vliegt’ Vera steeds weg. Martin fronst en probeert het nog een keer, en nog een keer, en nóg een keer! Maar natuurkunde maakt geen uitzonderingen.

Het heeft even geduurd voordat hij snapte hoe hij Vera wel te pakken kan krijgen: een magneet boven de andere houden. Dan ‘vliegt’ Vera meteen naar Harry toe. “Hebbes!!” juicht Martin.

Spelen met magneten
Kon Harry het maar zo in het verhaal oplossen, het zou hem veel problemen hebben gescheeld (maar dan zou hij natuurlijk ook geen nieuwe vriendjes hebben gemaakt en geen avontuur hebben beleefd!).

Martin speelt nog een tijdje met de twee magneetjes, hij bedenkt er steeds nieuwe trucjes mee: eerst rent Harry achter Vera aan door de hele woonkamer, dan springen ze allebei van de tafel af en daarna bouwt Martin een schans voor ze.

Hij experimenteert ook met verschillende oppervlakten: op de laminaat en op de eettafel kan Vera heel snel “vliegen”, en op het vloerkleed “doet ze heel raar” – ze struikelt en gaat heel moeilijk vooruit.

Niet alleen ik, maar ook Martin zelf was door al dat spelen helemaal vergeten dat hij ziek was. Zijn wangen nog steeds zo rood, maar nu meer van het speelplezier. Maar toch zie ik dat hij wel wat meer rust kan gebruiken.

Harry en Vera in de doolhof
Ineens krijg ik een ander idee. Martin houdt van doolhoven – en de weg naar huis voor Harry was net een doolhof. Ik print gauw een niet te moeilijke doolhof en pak er nog een magneetje bij:

Eerst valt Martin zijn mond open. “HUH! Beweegt hij zelf??” Maar na een paar seconden snapt hij hoe het werkt. Ik moest die dag nog zeker 10 andere doolhoven printen, zo leuk vond hij het.

Allemaal huisjes
En natuurlijk moest ik nog een paar keer het boek voorlezen. Martin zijn favoriete deel is wanneer Harry allemaal huisjes tegenkomt: kleine huizen, hoge huizen, lage huizen… Het zorgt hier voor veel gelach, want het zijn niet echt huizen, maar een lantaarnpaal of een klein scheurtje onder het standbeeld of een tak van een boom.

Alleen toen Harry een klein huisje voor zichzelf vond, die heel erg op een kartonnen doos lijkt, lacht Martin niet. Want het begon toen te regenen en zijn kartonnen huisje viel uit elkaar. “Wat zielig!”, zegt Martin.

“Maar waarom denkt hij toch dat al die dingen huizen zijn?”. “Alles is een huis, als je nooit een huis hebt gezien”, probeer ik uit te leggen. Martin zijn fantasie neemt meteen een aanloop: “Een tafel is een huis, een boek, een trap, een deur, een appel, een televisie, een step…”. Hij springt weer opgewonden rond.

Hij rent naar de keuken voor meer inspiratie: “Een theepot is een huis, een oven ook! Harry zou zeker denken dat dat ook huizen zijn, toch? Oh kijk dan, dat zijn huisjes voor muisjes of voor slakken, denkt hij dan zeker!” Martin doet een lief Harry stemmetje na (of ten minste zo moet het volgens hem klinken).

Ik lach en we gaan samen aan de slag: alles omtoveren tot huizen! Ik print afbeeldingen van een paar raampjes en deurtjes en laat Martin ze inkleuren. Tegelijkertijd bedenken we wie in die huisjes zouden kunnen wonen, volgens Harry uiteraard: muizen, andere katten, honden, duizendpoten, kabouters en dwergen…

En zo gaat het, van goede boeken gebeuren magische dingen. Zo staat je huis ineens vol met grote en kleine huisjes, vol deurtjes en raampjes. Huisjes, waar slakjes en andere wezentjes wonen.

Een pluizige kater rent door je hele woonkamer heen achter de vlinder aan. En je zieke kind staat ineens te springen van blijheid. Dat is pas de kracht van een goed kinderboek!

Klik hier voor meer informatie of om het boek te bestellen. 

Een huis voor Harry
Auteur: Leo Timmers
Uitgever: Querido Kinderboek
Prijs: €15,99

Een huis voor Harry

Valentina Jacobs

Valentina Jacobs heeft Maatschappelijk werk en dienstverlening gestudeerd en vervolgens master Social Work behaald. Tijdens haar opleiding heeft ze onder andere ook in het speciaal onderwijs gewerkt en zo haar passie voor het werken met jonge kinderen ontdekt. Sinds 2012 woont ze in Nederland. Tegenwoordig blijft ze thuis bij haar 5-jarige zoontje en blogt over kinderboeken en "book-based playing".

Dit bericht heeft één reactie

  1. Anke

    Welk een fijne ideetjes, dAnke

Geef een reactie